In juni zijn we met Zen zijn familie (ooms en tantes) naar Kagoshima gegaan om het familiegraf te verhuizen naar Kyoto. De familie woonde vroeger in de buurt van Kagoshima, maar de meesten zijn in de loop der tijd naar de Kansai-regio verhuisd. Alleen één oom en tante wonen nog in Kagoshima. Zen zijn vader is een aantal jaar geleden overleden aan kanker en was begraven in Kagoshima. Maar iedereen wordt ouder en het wordt voor familieleden steeds lastiger om het graf te bezoeken. In Japan is het gebruikelijk om gecremeerd te worden en daarna de as (in een urn) in het familiegraf te plaatsen. In totaal waren er 13 mensen in dit graf.
Zen is door zijn vader aangesteld als het "hoofd" van de familie. Normaal gesproken is dit de taak van de oudste zoon, maar Zen is de jongste. Hij heeft het bedrijf van zijn vader overgenomen en daarmee ook de taak om voor de familie te zorgen.
Aangezien het steeds moeilijker werd voor iedereen om naar het graf te reizen en de ooms en tantes ook steeds ouder worden, heeft Zen ervoor gezorgd dat het graf verplaatst wordt zolang iedereen nog mobiel is.
Opnieuw zijn we met de Sunflower-boot naar Kyushu gereisd, maar deze keer naar een ander deel, Kagoshima. De boot naar dit deel is een stuk rustiger en minder toeristisch. Buitenlanders nemen sowieso niet snel de boot, en ook Japanners reizen graag binnen Japan. Voor de ooms en tantes van Zen was het stiekem ook gewoon een gezellig familie-uitje..
Graven in Japan zijn wel iets anders dan in Nederland. Zoals ik al verteld had, heeft een familie een familiegraf en daar worden alle familieleden in geplaatst nadat ze gecremeerd zijn. Zen zijn familie is van origine boeddhistisch, hoewel veel van de familieleden niet echt gelovig zijn. Veel van de rituelen zijn onderdeel van de cultuur en niet zozeer omdat ze streng geloven. Als je een graf opent, moet er eerst gebeden worden, bloemen worden geplaatst, wierook aangestoken, en eten en drinken worden neergezet voor de overledenen. Daarna wordt er ook nog gechant en uiteindelijk kan het graf geopend worden.
Een grote steen die het graf afsluit, wordt aan de kant getild en de begraafplaatsbeheerder gaat het graf in om de urnen eruit te halen. Elke begraafplaats heeft ook weer andere regels en in Kyoto moeten de as en de botten in een witte zak in plaats van in een urn. Dus elke urn wordt omgekeerd en de inhoud wordt in witte zakken gestopt. Sommige over-overgrootouders zijn samengevoegd, maar Zen zijn vader en grootouders zijn in aparte zakken gestopt.
De (overleden) familieleden werden in een grote doos achter in de auto geplaatst, waarna we vertrokken naar het hotel. Het hotel ligt verscholen in de bergen en is in typische Japanse ryokan-stijl. De kamers hebben tatami, maar ook gewone bedden. Er is een hotspring en een gigantische eetkamer in volledig Japanse stijl. Naast het hotel staat een kleine shrine en 's nachts is het bos verlicht, wat er bijna magisch uitziet.
De volgende dag hebben we nog een aantal activiteiten gedaan en toen was het tijd om afscheid te nemen van de oom en tante en terug te reizen naar Kyoto met de Sunflower.
In Kyoto was het nieuwe graf klaargemaakt en ook hier moest een ritueel uitgevoerd worden om de familie in het graf te plaatsen. Een monnik voerde een chant uit, er werd eten en alcohol gepresenteerd, zoals fruit, koekjes en sake, en uiteindelijk werd er opnieuw gebeden.
De dag werd afgesloten door samen te gaan lunchen bij een familie restaurant in de buurt.
コメント