Oh, wat begon deze vakantie toch prachtig! Het Indonesische eiland Bali biedt een betoverende mix van tempels, bruisende markten, en avontuurlijke activiteiten zoals surfen en snorkelen. De aankomst op het vliegveld was echter iets minder soepel. Aangezien dit mijn eerste bezoek aan een Zuidoost-Aziatisch land was, voelde ik me behoorlijk overrompeld toen we vanuit de aankomsthal in een menigte mensen belandden. Het leek alsof iedereen je wilde overtuigen om hun taxi te nemen. "Hello, taxi?!" "Taxi!" "Cheap taxi!" "WHERE YOU GO? TAXI!" "SAME PRICE, SAME PRICE, WHERE YOU GO?" Het was overweldigend. Gelukkig hadden we via Grab, een soort Uber, een taxi besteld. Terwijl we op onze taxi wachtten, werden we voortdurend aangesproken door andere taxichauffeurs die er alles aan deden om klanten te scoren. Zelfs als je ze negeerde, liepen ze een heel eind met je mee.
Bij aankomst in het hotel werden we meteen geconfronteerd met strenge veiligheidsmaatregelen. De auto moest door een beveiligingscheck waarbij alles werd geregistreerd, en er werd zelfs met een spiegel onder de auto gekeken. Ook al onze bagage moest opnieuw door een scanner om de inhoud te controleren. Het hotel zelf had een prachtig zwembad en onze kamer was erg ruim.
Toch was er iets vreemds aan de hand: de vloer in het hotel voelde vochtig aan, en toen we de volgende ochtend wakker werden, leek het alsof de kamer zelfs natter was geworden. Op de derde dag besloten we uiteindelijk iemand erbij te halen om te kijken wat het probleem was. Ze dweilden de kamer en stelden de temperatuur één graad bij, wat voldoende bleek te zijn. De vloer was daarna gelukkig niet meer nat, maar de kamer bleef toch wat klam aanvoelen. Een beetje vreemd, maar het was in ieder geval beter dan ervoor.
We verbleven in Seminyak, dé hotspot voor het uitgaansleven en de charmante marktjes. Achteraf gezien hadden we misschien beter in Ubud kunnen verblijven, want daar bevinden zich blijkbaar de must-see bezienswaardigheden. De rit van Seminyak naar de activiteiten rondom Ubud duurde namelijk veel langer dan we hadden verwacht. Als Google Maps aangaf dat het een uur zou duren, konden we er gerust het dubbele van maken. Elke trip kostte uiteindelijk veel meer tijd dan gepland.
Dag 2
Op onze tweede dag namen we een taxi naar Tanah Lot, een van de meest iconische tempels op Bali. Deze tempel is vooral bekend vanwege zijn spectaculaire ligging op een rots in de zee. We hebben daar heerlijk gegeten en wat rondgekeken bij de verschillende winkeltjes. Overal op Bali zie je ook koffiewinkeltjes met Kopi Luwak, je weet wel, die hele dure. Deze koffie wordt gemaakt van bonen die eerst worden opgegeten en daarna uitgepoept door een civetkat, een diertje dat een beetje lijkt op een kleine wasbeer. Het idee is dat de bonen tijdens het verteren een unieke smaak ontwikkelen.
Hoewel het misschien klinkt als een bijzondere ervaring om deze koffie te proberen, hebben wij ervoor gekozen het niet te doen. Ik heb namelijk gehoord dat de omstandigheden waarin deze civetkatten leven vaak verre van ideaal zijn. Ze worden soms in kleine kooien gehouden en gedwongen om alleen maar koffiebonen te eten, wat natuurlijk niet hun natuurlijke dieet is. Het voelde gewoon niet goed om dit te ondersteunen, dus hebben we het bij gewone koffie gehouden.
Dag 3
We namen een taxi naar Tegallalang rijstvelden. De chaffeur maakte direct duidelijk dat hij ons wel de hele dag wilde rondrijden voor 400.000 IDR bovenop de taxi prijs. Aan de prijzige kant (maar beter dan alles appart te moeten betalen) en we wisten ook niet of we hem konden vertrouwen. Wat als we uitstappen en hij weg is en dan zijn we ons geld kwijt. Dat was gelukkig niet het geval en hij heeft ons ook nog naar Tirta Empul Tempel gereden. Deze tempel staat bekend om zijn heilige bron, waarvan wordt geloofd dat het water zuiverende krachten heeft. Heel veel toeristen baden hier in het water van de tempel.
Dag 4
We hadden een trip geboekt naar een nabijgelegen eiland, Nusa Penida. Daar kun je het iconische uitzicht zien van een berg en de zee, dat je overal ziet als je Bali googelt. Grappig genoeg blijkt dit dus helemaal niet op Bali te zijn! Onze gids haalde ons op bij het hotel en bracht ons met de auto naar de haven, waar we de speedboot namen naar het eiland. We hadden de gids online geregeld via Klook, een website waar je tours en activiteiten kunt boeken. Hij regelde alles voor ons, waardoor we nergens over hoefden na te denken en gewoon konden ontspannen terwijl we werden rondgereden. Geen gedoe met mensen die schreeuwen of we een taxi nodig hebben, of met het uitzoeken van de juiste boot (wat blijkbaar net zo chaotisch is als de taxi’s) en het kiezen van een snorkelbedrijf (waar er ook weer heel veel van zijn). Ik was zo blij dat we gewoon achter hem aan konden lopen en niet hoefden na te denken, want in deze chaos kan ik echt geen keuzes maken.
Met de boot naar het eiland werden we opgevangen door een andere gids, en samen met deze twee gidsen gingen we het eiland verkennen. We begonnen met snorkelen bij Manta Bay, gevolgd door twee andere locaties. We deelden de boot met een groep andere mensen.
De eerste stop was Manta Bay, waar ik het meeste naar uitkeek. Ik wilde zo graag met reuzenmantas zwemmen en had mijn onderwatercamera meegenomen om het vast te leggen. Helaas was de zee vrij ruw, en veel mensen vonden het spannend om het water in te gaan. Zelf ben ik ook erg bang voor diep water waar je de bodem niet kunt zien – zelfs een diep zwembad maakt me al nerveus. Toch was ik vastbesloten om mijn angst te overwinnen en te zwemmen met de mantas. Helaas waren er vandaag geen mantas te zien, ondanks dat er een 80% kans was om ze tegen te komen. Onze bootgids vertelde ons dat we weer in de boot moesten stappen en naar een ander gebied zouden vertrekken om te snorkelen. Ik was erg teleurgesteld dat ik geen reuzenmantas had gezien. Zen zei dat hij tijdens het vertrek een paar dolfijnen had gezien, maar die heb ik ook gemist...
Bij de andere twee snorkellocaties was het water een stuk rustiger. We zagen veel koraal en verschillende visjes. Er waren hier meer vissen dan in Okinawa, maar de diversiteit was minder. Ook zag het koraal er een stuk minder gezond uit. Op sommige stukken koraal hadden mensen hun naam gekrast, wat erg sneu was om te zien.
De gids die met ons meeging had ook een onderwatercamera en heeft een aantal mooie foto's kunnen maken!
Terug op het eiland bezochten we een aantal uitkijkpunten, waaronder Kelingking Beach, de meest iconische Bali-foto. De plek is werkelijk prachtig, maar het was er behoorlijk druk met toeristen, en de wegen zijn niet echt geschikt voor het verkeer. Ze zijn smal en vol gaten, met constant heen en weer rijdende auto’s die toeristen brengen. Er wordt momenteel gewerkt aan een lift die vanaf de top van de berg naar het strand beneden zal leiden. Online uiten veel mensen hun bezorgdheid over het feit dat zo'n stukje natuur wordt aangetast.
We hebben ook nog een aantal andere uitzichten bekeken, maar moesten alles in een behoorlijk tempo doen. Aan het einde van de dag werden we weer bij het hotel afgezet. Ik was helemaal kapot.
コメント